بررسی اثر دو نوع اینترمیدیت سرجیکال اسپیلینت(iss) نازک و ضخیم بر تعیین موقعیت جدید فک فوقانی در جراحی های lefort iماگزیلا

مقدمه: ماگزیلا با انجام ایمپکشن در پلان عمودی تغییر موقعیت داده و نسبت به موقعیت اولیه مندیبل فاصله می­گیرد، این فاصله در آرتیکولاتور و دهان بیمار میتواند با حرکت خودچرخشی autorotation)) فک تحتانی جبران شود. هدف از این مطالعه مقایسه دو نوع اسپلینت نازک (با حرکت خودچرخشی فک تحتانی) وضخیم ( بدون حرکت خودچرخشی) بود. مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی، 19 بیمار (6 مرد و 13 زن) مورد مطالعه قرار گرفتند. کست­های تهیه شده به صورت آناتومیک تریم شدند. به کمک سیستم فیس­بوی گناتوس، کست­ها به آرتیکولاتور مربوطه منتقل شد و رابطه دو فک درحالت سوپاین بیمار در موقعیت cr ثبت شد. با انجام مدل جراحی فک بالا درجهت ایمپکشن، بسته به موقعیت پین انسیزال آرتیکولاتور دو نوع اینترمیدیت شامل: 1- حالتی که پین انسیزال ثابت بماند (اسپلینت ضخیم، بدون حرکت عرضی)، 2- حالتی که پین انسیزال تغییر کند (اسپلینت نازک، با حرکت خودچرخشی) ایجاد شد. بعد از استئوتومی فک فوقانی ابتدا ماگزیلا به کمک اسپلینت نازک تعیین موقعیت شده و خطوط رفرنس عمود بر خط استئوتومی بر دیواره سینوس ماگزیلا رسم شد و سپس اسپلینت نازک توسط نوع ضخیم جایگزین شده و وضعیت خطوط رفرنس بررسی و ثبت شد. . داده ‎ ها با استفاده از آزمون ‎ anova  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. (05/0=α)   یافته­ها: از 19 بیمار در 6 مورد (31%) خطوط رفرنس تغییر نمود (متوسط mm3/1) و در 13 مورد (69%) ثابت ماند. در 13 مورد، متوسط ایمپکشن و جابجایی پین انسیزال به ترتیب mm3/4 (mm6-3) و mm9/4 (mm8-2) بود و در 6 مورد، به ترتیب mm5/7 (mm9-5) و mm8/9 (mm15-7) بود. به کمک آزمون احتمالات، احتمال جابجایی خطوط رفرنس متعاقب تعویض اسپلینت 5/52% - 7/10%  محاسبه شد.  نتیجه­گیری: احتمال اینکه اسپلینت نازک و ضخیم، فک فوقانی را در موقعیت یکسان قرار ندهند وجود دارد و در مقادیر بالای ایمپکشن این احتمال افزایش پیدا می­کند. تغییرات خطوط رفرنس بیش از آنکه از مقادیر ایمپکشن متأثر باشد از میزان جابجایی پین انسیزال آرتیکولاتور متأثر است.